ayrılık, kabul edilir kimisine göre zor da olsa. kişi, zorlu yollardan her geçişinde, emin adımlarla ilerlediği takdirde ayrılığı da zaten kabul etmiş olur. kabul edilemeyen ayrılık ise, kişinin zorlu yollardan her geçişinde ayrılığı kabul edememe olgusunun verdiği sonuç olarak kendini sanki bir tramplenden havuzun dibine doğru atması gibi dibe vuruştur batılan her anla beraber. yıllar geçse bile, kabul edilemeyen bir ayrılık sadece ve sadece unutulamayan, çocuksu bir sevdanın kurbanı olup çıkar. ne uzalır ne kısalır cinsten, bir makara gibi hep başa doğru sarılan, sonu olmayan bir çıkmazlık girdabının en karanlık noktasındaki ufacık bir ışığa hasret, bekler ve bekler zamanın ayrılığı kendi içine alıp götürmesini uzaklara, kişiden uzak, tekrarlanabilme olasılığı olması dilenen anılara, en tatlısından bir şeker gibi. ***
