aslında kanayan yaraya tuz basmaktır, zamanın her seyi iyileştirecegi, unutturacagı yalanına kendini inandırıp, asıl yarayı görmezden gelmektir, zamana bırakıldıkca yara kendini belli eder, direkt kendisini göstermez, sürekli daralmalar, iç sıkıntıları, gereksiz hüzünlerle kendini gösterir, ve bir gün yara akla gelir, iyileşmesi için bırakılan zaman yarayı cok daha fazla büyütmüş ve artık içinden çıkılmaz, asla kaybolmayacak izler bırakan olaya dönüştürmüştür, burda farkedilir zamanın bir boka yaramadıgı, aslında hiçbir seyi iyileştirmeyip, insanda iyileşmeyecek izler bıraktıgı, ve kendi kendine söz verilir "bir dahaki sefere zamana bırakmayacagım" diye, ama tekrar bir yara acıldıgında kolaya kacılır zamana bırakılır, çünkü zamana bırakmak kaçıştır, kolaylıktır
