çaresizliktir işsizlik. kendine ait hiçbir şey elde edememek, arkadaşlarınla gezmeye çıkamamak, telefonuna kontör bile alamamaktır. en önemliside hayatın çok anlamsız olduğunu anlamaktır.
günler çabuk geçsin diye gecelerce yatmamak, sabahları erken kalkmamaktır işsizlik. ne iş yapıyorsun sorusundan bıkmak, yolda tanıdıklardan kaçmaktır.
kötü günlerinde arayacak bir dost bulamamak, "hiç arayıp sormuyorsun bizi unuttun" diyenlere anlamsızca bakmak, "ama ben işsizim gelirim yok" diyememektir.
parasız kalınca boş boş gezmek, bir yere oturup bir çay bile içememek, bazen babayla tartışmak, bazen de hayattan bıkmak, ölmeyi istemektir işsizlik.
eskiyen ayakkabılara bakmak, dizi yırtılmış pantolonu giymeye utanmak, bazende herşeyi boşvermektir işsizlik.
işin özü:
en berbat iştir
işsizlik...
