var efendim böyle bir topluluk! yuh artık! dediğinizi duyar gibi oluyorum, rica ederim kırıcı olmayalım!
efendim her yiğidin kendine göre yoğurt yiyişi olduğu gibi, her kişinin de kendine has bir lens takma-çıkarma yönetmi vardır. kimisi alır, pıt diye göz bebeğinin üstüne bırakıverir, kimisi gözünü sağa sola deviye eder, kimisi de bir eliyle göz kapağını kaldırırken diğeriyle lensi takmaya çabalar. çıkarmanın da bunun gibi türlü çeşitleri vardır. yorgun argın geldiğiniz bir günün sonunda olur bu durum nedense! inadına yapar gibi lens bir anda kayboluverir! önce yanaklarınıza, kıyafetinize mi düştü diye bakınırsınız. sonra gözde hafif bir batma hissi olur. ardından 'lan yoksa?' telaşı düşer içinize. bir ayna alıp bakınca * lensin gözünüzün içinde ama olması gereken yerde değil kim bilir nerde olduğunu fark edersiniz..
evet sevgili okuyucu!
lens gözünüzün içinde kaybolmuştur.
'var mı lan böyle bir şey?' demeyin. var.. sahiden var.
lensi kaybettikten sonra insanın içini salak korkular kaplıyor.. ya bir daha çıkaramazsam, ya hep orda kalırsa, ya iyice geriye kaçarsa, ya batarsa.. vs vs..
çözüm?
kimisi lens solüsyonunu boca eder gözüne, kimisi ovuşturur.. bense sadece biraz bekleyip sık sık kırpıştırıyorum. bir kaç dakika içinde multiple göz kırpıştırmaları sonrası gerilerden bir yerden katlanmış, hatta bazen yırtılmış bir şekide geliyor. fazla zorlamamak lazım yoksa konjuktivaya da zarar verebilir.
