o ne güzel havadır, o ne temiz yerlerdir öyle. yağmur yağmur ardından gelen ılık zamanlar, tarlalar, tepedeki dümdüz yaylalar, buz gibi ve tertemiz suyuyla insana ufacık bir cennetteymiş hissi veren samsun ilçesi. insan özlüyor bi zamandan sonra. istanbul'dan sonra sessizliğiyle tuhaf gelse de, ordan ayrılınca istanbul'un gürültüsü ve karmaşasıyla özlettiriyor kendini. insan neden ayrıldığı yeri özlüyor onu da anlamadım gitti. en iyisi doğduğu yere yapışıp kalmalı insan. evet özlemek kötü bir şey.
