2004 yılında öss'ye girip marmara diş hekimliğini kazandım. aslında ilk ay içerisinde okulun bana uygun olmadığı o kadar aşikardı ki gitmem gerektiğini hissetmiştim. her neyse... tabi annem "madem kazandın devam edeceksin." muhabbeti yaptı. ite kalka 1 yıl geçmiş. 2. sınıfa başlamışım. ama bende değişen hiçbir şey yok. isteğim okulu bırakma yönünde. bir protez asistanım var allah düşmanımın başına vermesin. en kötü ödevlere onay verirken beni süründürdü resmen. baktım olmuyor aradım annemi "anne ben bırakıyorum." dedim. "iyi ama sonra gelip bana ağlama." dedi. sonra başladım dersane aramaya. o sırada annem yanıma gel dedi, ben de gittim. psikyatrisle görüştüm. bana ilaç verdi. iki hafta rapor verdi. bu iki hafta sonunda hala bırakmak istersen bırak dedi. düşündüm tarttım ailem kendimden daha ağır bastı ve okulu bırakmadım. ama gitmediğim günlerin sonu bana 2. sınıf tekrarı olarak döndü. bir sene sınıf tekrarı vardı ama rahattım. sonra 3. sınıf olmuşum. o kadar hırsla başladım ki hayatımda ilk defa günü gününe ders çalışıyordum. birinci dönemi çok güzel geçirdim. ikinci dönem stajlar başladı. yapılan her türlü işkenceye katlandım herkes gibi. sonra vizeler ve final derken baktım 3. sınıf bitmiş. tabi bütünlemeler var. peki noldu bütünlemelerde bir hocam hakkımı yedi resmen ve sınıfta kaldım yine. hiç okula gelmeyen adamlar geçmiş ben kalmıştım. 3. sınıf tekrarında asistanların iğrenç işkenceleri devam etti tabi. ikinci dönem okul açıldı staja gittim. hasta başındayken 3 profesör kılıklı insan görünümlü yaratıklar alenen saldırıya geçti. tabi artık dolmuşum hepsine cevap verdim. asistan beni çağırdı neymiş hocaya cevap vermiyecekmişim. yok ya... tabi ona da güzel cevaplarımı sıraladıktan sonra tekrar anne aranır "ve ben bu sefer kesin olarak okulu bırakıyorum." dedim. anneyle geçirilen 1 haftalık küslük sürecinden sonra herkes her şeyi unuttu. okulu bıraktım. yeniden sınava girdim. istediğim yere yetecek kadar puanımı aldım. mutsuz muyum? hayır. ama okul bırakmak için öncelikle her türlü o okulu kafanızda bitirmelisiniz. hiçbir şekilde bir ama kalmamalı beyninizde. ayrıca beş yaş küçük insanlarla okula başlıyacam yeniden. bundan utanıyor muyum? hayır. benim yerime akılsız seçimler yapmaya zorlayan sistemi bize dayatanlar utansın diyorum.
