o kadar uzun zamandır kendimi aslında süpersonik olabilecek ilişkilerden vazgeçirdim ve 'sadece ufak bi hoşlantı abartma uzatmanın alemi yok' diye kandırdım ki sözlük, şimdi bi takvime baktım; çok zaman geçmiş. artık hoşlanabiliyorum, sevebiliyorum da belki ama zor tutuyorum kendimi kendimden şüphe etmekten. bu seferki bahanem de 'içimdeki boşluğu doldurmaya çalışmak'. bunu neden kendime yapıyorum bi türlü anlamadım. kendime böyle bi ceza vermeyi haketmedim halbuki. şimdilerde artık bu son olsun deyip kendimi de inandırdığım biri var. bu sefer de ondan en ufak karşılık aldığımda hem kendimden hem de ondan soğuyorum. o uzaklaştığında da ben fazlasıyla yakınlaşıyorum. artık ilişkiler konusunda normale dönmek, sorumluluk almak istiyorum. korkuyorum sözlük. batırmaktan çok korkuyorum ve o bu gece yok.
