"evet, gün geliyor bıkıyorum senden,
ama istanbul'dan bıkmak gibi birşey bu'
demiş bir şiirinde şair. iki kadını karşılaştırıyor, biri istanbul! ve içinden çıkılamaz bir kavram kargaşasına sokuyor bizi. bıkmak herkesin bildiği, hissettiği, yaşadığı bir kelime. önüne istanbul gelince anlamını yitiriyor her şey. eskisi gibi ifade etmiyor kelime.
istanbul'dan bıkmanın süresi kaç salise? ve kimilerine göre istanbul'dan bıkmak mümkün mü! ne anlatmaya çalıştın ey şair... bize bunu yapmaya, kafayı yedirtmeye hakkın var mı!
