yanlış bu sözcükler,
yanlış bu dokunuşlar,
yanlış bu anlaşılma isteği.
bir sokaktan,
kendiminkine nasıl geçmeliyim. sınırlarımı böyle yitirmişken...
inan bıktım bu sözcüklerden;
karanlık, gece, çocukluğum,
korku, yeni sevgilim.
afrika, çilek tanrıçalar ve
çalan telefon zillerinden bıktım.
bir de kırmızı rujdan.
kendi fotoğrafına gülümseyen, kendi içkisinde boğulan, kendi annesinin celladıyım.
buyum işte, başka türlü nefes alamam. çocuk da doğuramam.
hadi nefes al !
