kendilerinde var olan defans ve annelik icgudusu kisa ya da uzun surecte her kosulda agirligini koymaktadir. bencillik ve biraz narsisistlik ile baharatlanmis icguduler ile bir kadin kendi icine tamamen kapanip, ilk oyuncak bebegini, ilk sevismesini, ilk opusmesini, kisaca mutluluklarinin ilklerini -kendisine kotu bir sey animsatmadigi surece- cok rahat unutabilir. her sekilde kendisine hayranlik derecesinde baglanmis erkegini hic acimadan surundurebilir, ve yine kendisine sucsuz bir istek ya da yalnizca cinsel tatmin objesi seklinde yaklasan karsi cinsleri birbirinden ayirmadan rahatlikla kullanip istedigi an yuz ustu birakabilir, afallatip dagitarak toparlanma cabalarini zevkten yankilanan kahkahalariyla izleyebilirler.
kadinlar, sadistligin doruk noktasina bayrak diker, ancak bir sure sonra o bayragi daha da yuksek baska bir zirveye tasirlar. bunu, yaslanip yorulduklarini hissedene kadar yapabilirler, ve o andan itibaren kendilerini emeklilige ayirirlar. bir duraksama ya da afallama donemi olabilir, fakat cogu temiz bir sayfadan hayatlarinin kalanini mutlu ve sakince yasama sozunu verirler, tutmaya calisirlar. belki orta yaslarda halen dinamik kalabilmis bir erkek ile birlikte bahceli ufak evlerinde tatil yapip, sagi solu gezebilirler, ya da uyum sagladiklari entellektuel aktiviteleri gerceklestirebilirler.
gayet sakin devam eden bu durumdan, kadinlarin silkelenip kendilerine gelmeleri pek de uzun surmez, zira fizyolojik acidan yaslandiklarini bir saniye de farkina varabilirler. ancak sadizmin genc tuttugu zihinlerini tekrardan eskisi gibi calistirirlar ve kendilerini tekrardan kesfederler. tipki uyutulmus ve dondurulmus bir super kahramanin uyandiktan sonra olagan disi guclerini yeniden kesfetmesi gibi.
kadin, her yonuyle saygi duyulmasi gereken bir turdur.
