tek kaçış yolu olarak uyku olur çokca.
ben hep kaçtım yaşananlardan. mutsuz görmedi çevremdeki insanlar beni hiç. hiç 'yeter bu hayattan çok sıkıldım' demedim çok sıkıldığım halde hayattan. hıçkıra hıçkıra ağlamamak için kendimi zor tuttum ama yapmadım, hep güçlü göründüm.
ama değilim.
sadece duygularımı içimde yaşıyorum ve hayattan kaçmak için günümün yarısını uyuyarak geçiriyorum...
ders çalışmamak için uyudum saat 9 olmadan.
o gün olanları düşünmemek için uyudum bazen saatlerce.
ağlayıp gözlerim kıpkırmızı bir şekilde gezmek istemediğim için ağladım ve uyudum.
kızdım birilerine vurdum kafayı uyudum.
yapmam gereken işlere nereden başlıyacağımı bilmediğim için uyudum.
derse girmek istemedi canım uyudum.
misafirlerle oturmak istemediğim için uyudum.
telefona bakmamak için uyudum.
... yaşamak istemediğim her an, sorgulamak istemediğim her an, düşünmek istemediğim her an...
uyku belki de tek kaçış yolum oldu.
uyusam mı ne...
