7.
-
can dündar'ın bir nevi carpe diem felsefesi yaptığı yazısı.
çok zaman önceydi.
o kadar zaman önceydi ki zaman diye bir şey yoktu. insanlar güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı.
bir daha hiç olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı.
derken zaman diye üç parçalı bir şey icat etti insan!
bir parçasına dün dedi,
diğer parçasına bugün,
öteki parçasına da yarın.
sonra fesat karıştı zamana ve insan! bugünü unuttu.
dünü düşünüp pişman oldu,
yarını düşünüp telaşlandı.
ama işin ilginç tarafı, tüm telaş ve pişmanlıkları güneş doğup batıncaya kadar yaşadı.
farkında olmadan rezil ettti bugünü'nü.
oysa yarın, bugün dün diyor,
dün de bugün için yarın diyordu.
bir türlü beceremedi,
bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı.
bugünü eline yüzüne yapıştırdı,
mutsuz oldu insan.
ve ne gariptir ki, yarının telaşını da,
dünün pişmanlığını da hep bugün yaşadı.
ama bugünü hiç yaşayamadı.
ne yarın ne de dün.
