toplumun dengelerinin statüko yönünde işlemesine, insanların rahatsız olduğu, haksızlığa uğradığı, sömürüldüğü noktalarda bir karşı duruş sergileyememesine, özgürlük kavramının da temel taşı olan birey olamamasına, kul olup ümmet kalmasına konmuş tepkidir alıp da verilemeyen. din denen kavramın bu toplumu nasıl yozlaştırdığı, nasıl insanların ümmet haline getirilip üç kuruşluk kömüre iki kuruşluk beze oylarını satmak zorunda kaldığı, en kötüsü de bundan gocunmaz hale geldiğini gördükçe dine ve onun her türlü hakimiyet aracı olarak kullanılmasına doğal olarak bir tepki duyuyoruz.
nedense bunun ifadesi ifade özgürlüğüne girmiyor. neye giriyor biliyor musunuz? kutsal değerlere dil uzatmaya giriyor. neymiş efendim saygı duyacakmışız inanmasak bile. neden ulan? basit bir soru soruyorum sen kimin kutsal değerlerine saygı duydun ki şimdi saygı adı altında bu konformizmi bu şahsiyetsizliği bize dayatma hakkını kendinde görüyorsun. bu ülkede inek eti yendiği sürece kimse bana inançlara saygıdan bahsetmesin. * çünkü onun adına saygı demezler güzel arkadaşlarım. ona şahsiyetsizlik derler. ikiyüzlülük derler. çoğunluğun diktası derler. toplum baskısı derler. bu ülkenin yüzde doksan dokuzu müslüman diyen ağzınıza tüküreyim. biraz karakter sahibi olsanız sırf siz tapıyorsunuz diye bir şeylerin eleştirilemez, dokunulmaz kalacağına inanmaz insanları da inanmak zorunda bırakmazdınız.
bu ülkede hala ramazanda sokakta yemek yediği için döner bıçağıyla insanlar doğranıyorsa demek ki sizde de dininizde de eleştirilecek çok nokta var daha. öyle çakma liberal saman altından muhafazakar dolmalarınızı yemiyoruz artık.
