bizde ve tüm dünya'da bir mit var; "kendisini en iyi anlatan iktidar olur" diye. yok böyle bir şey. o zaman akp'nin 8 ay içinde kendisini halkın %35'ine anlattığını ve iktidar olduğunu kabul etmemiz gerek. eğer böyle yaparsak da akp'ye oy veren kitlenin en önemli argümanı olan "başka kim var?" sorusunu da es geçmemiz gerekir.
akp tayyip erdoğan'ın karizmasından da öteye kadrolarını oluşturan şehirli esnafların halkı harekete geçirebilme kapasitesi sonucu iktidara geldi. şeçmen kendisi gibi yiyen, içen, yaşayan adamlar gördü. örneğin komşusu olan chp'li memur olduğu için yazın çalıştığı kurumun dinlenme tesisine gidebilirken kendisi evinde oturmak durumunda olanların buna karşı kıskançlığını yıllardır gözlemlerim. benzer bir şekilde türkiye'de herkes devlete kapılanmaya çabalarken bir şekilde bunu başaranlara da "haramzade" gözüyle bakılır. halbuki akp'liler ve öncesindeki siyasal hareketin üyeleri yakın zamana kadar memur değil esnaftı. şehirli küçük burjuva yani. bu da yukarıda kıskançlığından bahsettiğim tipolojinin başarılı olanlarıdır.*
mesele halkın seçkinleri refüze edip kendisine örnek diye bu kitleyi almış olmasıdır. bu kitle de zaten standart faşist parti tabanı olup tayyip'in çok sevdiği bir lafı kullanacak olursak "dinsel ve etnik milliyetçilik" bu kitlenin dna'sında vardır.*
