bu zamana kadar bu başlığın açılmamış olmasını hayretle karşılayarak başlıyorum entryme.
o bambaşkadır, gökyüzünden masum damlaların saçlarının arasına ufak ufak düşmesidir, başını okşamasıdır. yanlızlıkta yanlızlığını paylaşmasıdır. kaldırımdan süzülen suların, dünyaya hayat verdiğini düşünmektir. düşünmektir en başlıcası, var olduğunu hissetmektir. bedeninin ıslanmasını istemektir, kalbinin susadığı sevgiye doymasıdır.
ruhun bedene ayak uydurmasıdır, sevmektir, sevilmektir, içindekileri unutmaktır, kendini bırakmaktır boşlukların en boşluğuna.
dünyanın en güzel ve en kasvetli havasında elini tuttuğun sevgilinle bir yudum aşka doymaktır. dudaktan süzülen damlaların ahengidir, sırılsıklam ıslanmaktır, sırılsıklam aşık olmaktır.
