umutsuzca uyudum o gün yine beklemiyordum telefonunu mesaj atmış bende cevap vermeyince aramıştın saat 4dü ilk önce çalan müzikten tanıdım sesini ihtimal vermedin baktım sen arıyordun adın yazıyordu sersemledim açtım ürkek bir sesle sendin o sesti aylarca duymak için çırpınmıştım hergün belki arar diye saatlerce beklemiştim ama işte bugün arıyordun belki sende özlemiştin beni pişman olmuştun sende unutmamıştın anılaarı aramıştın seninde sesin ürkekti korkuyordun efendim dedim nasılsın diye karşılık verdin iyiyim dedim ama iyi değildim senden sonra iyi olmamıştım ki seninle son kez konuşmak istiyorum dedin son kez neydi zaten son kez konuşmamış mıydık bitsin dememiş miydin ama sana diyemedim bunları tamam dedim başka ne diyebilirdim buluştuk konuştuk yine aynı şeyleri ama umutla beklediğim sen değildin sanki giderken kırıp gitmiştin beni affedemiyordum bir daha gitmeyeceğim derken inanmadım nasıl inanırdım en zor zamanımda gitmiştin ne zor zamanlar yaşamıştım bir ay yalnız başıma yaşadım senin olmadığın o şehirde her yeri gezdim sanki sokaklarda hala seninle geziyor gibi her akşam sana içiyordum tesellileri kabul etmiyordum yanlızlık iyi gelecekti ama gittikçe çöküyordum tükeniyordum toparlanıp ailemin yanına gitmiştim iyiydim biraz en azından nefes alırken daha az aıyordu canım sonra birden yıktığın hayatımı toparlarken yeniden geldin ne kadar da bencildin. sen hep kurduğum hayatımı yıkardın ben toparlardım ama bu sefer güçüm yoktu yarım yamalakta olsa sensiz bir hayatım vardı yaşıyordum sonraları çok pişman oldum ama yine de tamam diyemedim sana belki de en doğru verdiğim karardı ama bişr o kadar da canımı yakandı olmaz dedim kalktım masadan ve sonra döndüm bir daha yapma bunu arama beni dedim arkamı döndüğümde ağlıyordum sana sarılmak istedim ağlamak ama ezemedim gururumu gittim ve aramadın sende bir daha benim için yaptığın tek iyilikti. senin dediğin gibi sevmek yetmedi herşeyi düzeltmek için.
