hepimizin bildiği şeyleri farklı kelimeler kullanarak ya da aynı kelimeleri farklı şekillerde birleştirerek cümle kuran -ki biz buna liretatürde ağdalı cümle kurmak diyoruz- koltuk altlarından başlayıp, alında ve vücudun diğer kısımlarında ıslaklığa sebep olan bir anlatım şekli.
he kimisinin gözünü de ıslatır, yüreğini de burkar bu cümleler ama o anlatımın mükemmelliğinden değil kişinin bozuk psikolojisindendir.
ben üç (3) cümleden fazla dayanamıyorum, yaz günlerinde cümle sayısı eksilere düşebiliyor tabi.
"sen içimi kanırtırken (beni üzerken diyo) ben bohçasını çoktan alıp gitmiş yüreğimin senin yanındayken ne de istekli attığını zihnimde canlandırır(düşünür diyo) içimi bir kez daha kızıla boyardım (üzülürdüm diyo).
meal: sen beni terk ettiğin için ben çok üzüldüm.
ya tamam sanat yapacaksan yap da, seninkisi çok çakma duruyo be gülüm. 100 kişiye sorduk 100ü de bayık dedi.
