günes saatini bulduk onu da eve kuramadik.
daha sonra kum saatini bulduk, onu da adam akilli kullanamadik simdi de masaya süs yaptik.
kurmali saati bulduk, "tiktak" sesleri cikartiyor diye onu da adam akilli kullanamadik.
dijital saati bulduk, saat 12´den sonrasini sasirdik, 13´ün saat 1 oldugunu kavradik, karisik geldi.
guguklu saat, kurmali saat dönemine ait olmasina ragmen, her saat basi gugukluyor diye, uykumuzdan eden bu saati de süs diye kullandik.
canli saatte bu furyanin ürünü olmasina ragmen, guguklu saat gibi her saat ve yarim saat basi, saat sayisi kadar ötüp gina getirdigi icin duvarda süs olarak kullandik.
kol saatini okulda, is yerinde mola veya paydos saatlerine göre ayarladik, oradan haberdar olabilmek icin, ayrica yolda saat sorana söyleyebilmek icin kullandik.
masa saatlerinde tavuk desenli olanlar bi ara meshurdu, sadece horoz kafasini kaldirip indirip yem yiyormus gibi yapiyordu. "erkegin üstünlügünü burada da öne cikarmaya calisiyorsunuz!" diyen feministler yüzünden onu da süs olsun diye tuttuk.
cep telefonlarinda, bilgisayarlarda, ivir zivirlarda saat var artik. kafayi camdan cikartsak, kafamiz yelkovana carpiyor, burnumuzu akrebe kaptirir olduk.
önceden zaman hic önemli degildi, günes ciktimi tarlaya, hava kararmaya basladimi da eve. simdi zamanin degerini anlatmaya calisiyorlar sanirim. peki ne icin? öyle de böyle de zaman bizim zamanimiz degil mi? zaman = kabus
dedemin cep saatinden baska hic bir saat hic bir ise yaramamis olsa da evde de eksik olmamasi gereken demirbaslardandir saatler. mutlaka bulunmali.
