bir çift kelam da ben etmek isterim değerli vedat abi'ye...
beşiktaşlı yorumcuları hiç beğenmezdim. derdim ki hep; bir vedat abi var, konuşmasını becerebilen, gerisi traş. hep fenerli, galatasaraylı yorumcuları kıskanırdım adnan aybabaları gördükçe; vedat abi hariç... neden bizim rıdvanımız, mehmet demirkolumuz yok diye hayflanırdım, vedat abi hariç... toprağı bol olsun, kazım kanatı da sevmezdim vallahi.
vedat abi de yok artık. kim kaldı beşiktaş diye söze başlayıp, ele avuca değen birşeyler anlatabilecek?
ama birşey var, teselli oluyor bana. hani bir tezahüratımız var ya:
elbet birgün ölücez, beşiktaş...
toprak olup gidicez, beşiktaş...
ölmekten korkan göttür,
sensizliğin korkusu
sardı dör bir yanımı, beşiktaş...
allah'tan tek dileğim,
şampiyonluk görmeden
almasın şu canımı, beşiktaş...
bu bestye dayanarak konuşmak istiyorum biraz.
birincisi, beşiktaşsız değilsin vedat abi, korkma. bütün beşiktaş seninle, herkes seviyor seni, hatta fenerbahçels de galatasaraylısı da. çünkü adamdın sen...
ikincisi. şampiyonluk görmeden almasın canımızı diye yalvarıyoruz ya allah'a: hiç değilse çifte kupayı gördün de öyle öldün be abi... dualar kabul oldu senin için bak. ya geçen sene ölseydin?
