atalarımız tarafından yüreklerimize salınan bir zehir vardır bildiğiniz gibi; "erkekler ağlamaz". erkeklerin her daim sağlam durmaları gerektiğini, duygusal hadiseler karşısında dirençlerini yitirmemeleri gerektiğini anlatan çok da kötü niyetli olmayan bir sözdür. ancak bu söz öylesine işlemiştir ki içimize bir tunç kalıbı halini alır erkek. sağlam durmaya çalışır. içine akıtır gözlerinden o tuzlu lavları. ağlayamaz. ağlamamak için kendini tutar. bütün dertlerini, duygu yoğunluklarını gizlemeye çalışır. umursamaz görünür. sanki koymuyordur ona bu tip hadiseler. güçlüdür erkek. ya da öyle görünür. daima koruyan kollayan olmak zorunda hisseder kendini. ancak zaman içersinde içine akıttığı o lavlar bu tunç kalıbını eritir de eritir. daha dirençsiz hale getirir erkeği. pembe kimlik sahibi kişiler narindir. ağlasa sorun olmaz. ağlar gönlünce. rahatlar. içine atmasına gerek kalmaz dertleri. sağlam kalır bütün organları bu yüzden. erkeğin ise bütün organları lavların hışmına uğramıştır. son dayanağı tunç kalıbı bünyesinden sızmaya başlamıştır artık lavlar.
utanma, kapat gözlerini
korkma, sal bütün zehirleri
