bir ekmegin -ki kendisi su aralar kimi bolgelerimizde 50 kimilerinde ise 60 kurustur. 75 kurus olan bolgelerin varligi ise aldigimiz duyumlar arasindadir.- insan evladinin getirebilecegi durumlar silsilesidir. bense size en guzel olanini anlatacagim;
salona gectim annem patates soyuyor bir yandan da televizyon izliyordu. " bak bak dinle. maranki hoca neler diyor. sen hala o seytan (cep telefonu) koynunda yat" dedi. hic umursamadim. sonra da ekmek almam gerektigini soyledi, biraz homurdandim, halbuki alacagim ekmeklerin beni hayatimin askina goturecedini nerden bilebilirdim?
evden cikisim gorulmeye degerdi. dizimin ustune gelen astarsiz mavi bir sort, hatta baksirim bile kendisinden sadece 2 cm daha kisaydi. ve siyah, kirmizi, sari cizgileri olan burusuk bir penye, bir terlik... gozler mahmur sallana sallana firina gittim. bilseydim giymez miydim en guzel bayramliklarimi???
yolda bakkal salih amca'nin orda gazetelere bakan o mahallede daha once hic gormedigim biri vardi. hemen son transferlerin benim icin ne kadar onemli oldugunu dusundum, kosarak gittim. gulsah'ti adi. kolyesinde yaziyordu. kumral saclari yesil gozleri vardi. incecik dudaginin yaninda minicik bir ben vardi. adi gulsah... gulum...
--spoiler--
hic hissetmedigin hissi hissi hissettigin an hissettigin his asktir
--spoiler--
bakislarimi alamiyordum. kafasini kaldirdi bana bakti. aman allah'im su halime bak!!! utandim kendimden. ne yapacagimi bilmez haldeydim. tekrar ona baktim hem bir gazeteye bakiyor hem de gulumsuyordu. "olurum lan ben o guluse." ancak bana mi guluyor yoksa baska birseye mi tam anlayamadim. kizi daha fazla rahatsiz etmemek icin gittim. fanatik aldim eve dogru yurudum. sonra ekmek almayi unuttugum aklima geldi. kosar adim firina gittim. o da oradaydi. firinci amcaya - kendisinin adinin mehmet oldugunu 16 yasindayken ogrenmistim. 17 yildir yasadigim mahallede- 3 ekmek istedigini soyluyordu. heyecanlanmistim. kalbim yerinde durmuyordu. ben de hemen 2 ekmek aldim o para ustunu beklerken. tum cesaretimi toplayip "merhaba" dedim.
bana bakti. incecik dudaklari gerildi. gulumsedi... "merhaba" dedi bana. adimi soyledim. ben de "gulsah" dedi. "gordum" dedim kolyesini gostererek. guldu. sevdicegimi guldurmustum. onun evi bizden 2 sokak otedeydi. konusa konusa gittik. benden bir yas kucuk oldugunu, baska bir okulda olugunu ogrendim ama bunlar engel degildi. gorusecektik soz almistim ondan.
eve giderken ekmegin ne kadar da kutsal bisey oldugunu dusundum. eve girdigimde annemin sorularini ( gec kaldigim icin) duymazdan geldim. aklimda sadece gulsahim'in gulumseyen gozleri vardi...
