70'li yılların ikinci yarısında ülke siyasetinde ekonomisine, günlük hayatın her noktasına kadar tarihinin en bunalımlı günlerini yaşıyordu. ekonomi çökmüştü. döviz yokluğundan gerekli girdi malları alınamıyor, dış borçların faizleri bile ödenemiyor, temel tüketim malları bulunamıyordu. dış borçların ödenemez duruma gelmesiyle imf vb. kuruluşlar, ekonomi programlarını iktidarlara dayatıyordu. kamu harcamalarının azaltılması, sıkı para ve bütçe uygulamaları, kit ürünlerine zam, yüksek oranlı devalüasyon, maaş ve ücret kısıtlamaları, düşük taban fiyatı belirlemeleri dayatılan ekonomik istikrar programını meydana getiriyordu. 24 ocak kararları diye bilinen "ekonomik önlemler paketi" işte bu günlerde gündeme getirildi. siyasetin görünümü ise bütünüyle bir kriz şeklinde idi. yükselen halk muhalefetini bastırmanın yolu görülerek faşist çeteler ortalığa sürülmüş, iş yerleri, okullar, mahalleler ve fabrikalarda teslim alma saldırıları günlük olağan işler haline getirilmişti. aydınlara, gazetecilere, öğrencilere karşı saldırı, cinayet ve katliamlar düzenleniyordu. kahramanmaraş, çorum ve malatya'da gerici ayaklanmalar düzenleniyor, mezhep ayrılıkları körükleniyor, saldırılarda onlarca insan topluca imha ediliyor, binlercesi yaralanıyordu. diğer yandan insan hayatına yönelik saldırılar, hemen karşıtını yeşertiyor, direnme eğilimlerinin, karşıt örgütlenmelerin oluşumunu beraberinde getiriyordu.
işte böyle bir ortamda 12 eylül türkiye tarihinde karanlık bir leke olarak ortaya çıkıyor ve vazifesini yerine getiriyordu. 12 eylül ile birlikte uygulanmaya başlayan ekonomik, siyasal yapı varlığını devam ettirmekte, bu tarihle başlayan karanlık bugün halen toplumun üzerinde karabasan olarak durmaktadır.
