belki herkes için bir anlam ifade etmez maraş dondurmacıları. genelde insanların kendilerini akın akın sokağa attığı şehirlerde bir parçasıdır şehirlerin. iş, okul vs. koşturmasından daha çok yazın o sıcak günlerinden bunalan aileler akşamları dolaşmaya çıktıklarında değişilmez bir parçadır o maraş dondurmacıları.
antalyada doğdum, antalyada büyüdüm. yazın şehiri turlamak nedir iyi bilirim. misafirlerle çıkılan, anne ve babanın ellerinin emniyetinde çıkılan o şehir turlarını bilirim yani.
bizimkilerde dondurma yemek istediklerinde algida, panda veya diğer sikko dondurma markalarını seçmek yerine her zaman maraş dondurması almayı tercih etmişlerdir. ne varki bu dondurmacı abilerimiz her seferinde bir dondurma vermek için türlü taklalar attırırlar bize. çekeriz külah boş çıkar, ikinci defa uzatır bir türlü tutamayız dondurmayı, çünkü sürekli artislik sirk hareketleri yapmaktadır. sonra noluyoz lan diye maraş dondurmacısı abinin suratına bakarız. ifade edilemiyecek bir haz vardır suratında. bu tür numaraları üşenmeden herkese yaparlar ve herkeste aynı yüz ifadesiyle mutlu olduklarını belirtirler.
yada elindeki demir saplı dondurma çubuğuyla çeşitli müzikler çıkaran 8-4 lük ritmler tutan abilerimizde yok değil. işte o an işini severek yapmak olayının ne olduğu kafanıza dank eder. niye bu adamlar bir keresindede, kafa aşağıda bir şekilde hiç muhatap olmadan dondurmayı vermezler anlaşılmaz.
maraş dondurmacılarının bitmek bilmeyen, her daim devam eden mutluluklarının sırlarını çözebilen beri gelsin. *
(bkz: kimseyi ilgilendirmeyen tespitler)
