Kendisi hakkında şöyle bir anekdot vardır:
Necip Fazıl, bir üniversitede konferansa katılmış, Çıkıp her zamanki gibi Din ve Allah kavramı hakkında konuşmuştur. Konuşması bittikten sonra, onunla karşıt görüşlü olan bir Profesör, Necip Fazıla: Siz önceden çıkıp farklı şeyler söylerdiniz, şimdi ise o sözlerinize çelişen şeyler söylüyorsunuz. Yazdığınız şiirler hala ezberimdedir. Bu ne demek oluyor?
Necip Fazılın cevabı meleklere parmak ısırtacak bir cevap olur:
Benim geçmişim bir çöplüktür ve çöplükleri sadece köpekler kurcalar.''
her ne kadar geçmişine çöplük dese de, o çöplük dahi bugüne nazaran gülistandır. şiirde şimdi lağım kokularıyla uğraşıyoruz.
SAÇLARIN
Saçların omuzlarından aksın
Mermer üzerinden geçen su gibi
içinde ezgin bir his duyacaksın
Yaz vaktinin gündüz uykusu gibi
Saç tel tel örtüler hep tül tül düşer
Gözünün değdiği yere gül düşer
Sonunda sana da bir gönül düşer
Gönlümün şimdiki duygusu gibi
Dillerde dökülüp sayılır saçın
Sıcak nefeslerle bayılır saçın
Bir tütsüdür kalbe yayılır saçın
Kararan gözlerin buğusu gibi
