cehaletin iktidarı çok uzun zaman önce kuramsallaştırılmış tartışmanın izleme ve kanıtın sunulması yöntemlerine de yeni bir çıkış getirdiğini görmemize vesile olmuş.
muazzez hocanın kitabının eleştirisi kendi kendisini doğrulayan bir, kendi kendisinin kanıtı olarak fasit bir dairede çözülmeye çalışılmış ama entrynin başı ile kıçı arasında bırakalım anlamsal bütünlüğü, kanıtı sunma açısından sebp-sonuç ilişkisi bile yok. hep diyorum yazar olmadan önce okumak lazım. okumak lazım ki nedenselliğin tanımlanması aşamasında abidik gubidik kanıtlanmalara sapmayalım.
bu sapmanın kritik eşiği aşıldıktan saçmalamak elbette çok kolay; ama bu saçmalığı çözmek tartışma adanı içerisinde çok basit;
muazzez hoca ne diyor? "kuran incil ve tevratın kökenleri sümer mitlerinde var"
islamcı ne diyor?
"elbette olacak. gönderilmiş olan din az çok aynı. ama zamanla eskileri bozulmuş, ondan sapma var. kaynak? kuranın kendisi." ibiş.
çapraz sorgualama ve referanslar ile her ne kadar soun çözülebilecek olsa da en basitinden insanlık tarihi bize ışık olabilir. insanlık şamanizm çok tanrılı din sonrasında tek tanrılı din sırasını izler. bu süreç insanın avcı toplayıcı-tarım-şehirleşme gelişmesi ile paralel giden bir süreçtir. bu süreç bugün gayet bilinen şekilde anlamlandırılıktan sonra; sümerlere tek tanrılı bir din gittiği oysa sümerlerin bunu zamanla çok tanrılı bir dine çevirdiği düpedüz dön baba dönelim hacılara dönelim demektir.
öncelikle; her dinin -polytheist ya da monotheist- seremoni yöneticis, büyücü/şaman/peder/rahip/imam bu dinden nemalanır. tek bir tanrısı olan bir dinde doğal olarak tek bir hiyerarşik yapı olur ve bu yapı doğal olarak kendi gücünü korumak ister. bu sebeple çok tanrılı dine dönemez.
sümer metinlerinin bizlere anlattığı tarih yaklaşık 600 bin yıla denk gelmektedir. oysa tevratın referans rakamları toplandığında -tevrat okumamış dincilere selamlar, ben okudum topladım- dünyanın tanrı tarafından yaratılması 10000 yılına denk gelir.