Birisi vardır çok seversiniz onu, beynininden parmalarına akan düşünceleri okurken tanırsınız kaynasırsınız sonra kanki * olursunuz belkide bir dost bilemeyiz.Gün gelir bişiler olur sözlükten ayrılır.Sözlükten ayrılması sanki adamın yaşamadığı anlamına geliyormuşcasına, ağlarsınız gelsinn nolurrrr dersiniz.sonra onun gitmesine sebeb olan kişiye karşı, karşı konulmaz bir saldırıya başlarsınız, e bu iş yanlız olmaz ki toplarsınız çok-eşli leri sonra komut verirsiniz."- saldırıyoruzzzzzz" diye sözlüğün tepkisini tansiyonunu ölçersiniz arada sırada, ha baktınız sözlüğün tansiyonu sırtınızı sıvazlıyacak bi durumda gülümsersiniz tekrar "-saldırıyoruzzz" dersiniz.
sözlüğü ciddiye almak denilen melet, illet hastalık budur işte.ayrılan yazarın sözlük dışındaki irtibatlarından iletişim kurup kaldığınız yerden devam etme seceneği varken beyninizi sinirlerinizi plastik gibi çekip durursunuz.çıkardığınız diş gıcırdatma seslerinin diğerlerinide rahatsız ettiğini düşünmezsiniz sizin bir davanız vardır, ne davası bir savaş(!)ınız vardır.Atın kardesim havan toplarını, ucak savarları sadece hedefe gider onlar merak etmeyin cevresindekilere zarar vermez(!)
