kişiden kişiye göre değişen durumdur. kars'ta iki yıl kalmışlığım var. hiç kürtçe bilmiyorum. kaldığım yerde türkçe neredeyse duymuyorum o derece. arkadaşlar biliyordu. arada sırada öğrenirdim bazı kelimeler, cümleler. bir gün yine yolda yürürken yanıma iki üç çocuk geldi. yürüyorum yolda. benim batıdan geldiğimi anlamış olmalı ki anında kürtçe küfüre yakın bir söz yapıştırdı suratıma. çoğunu anlamıştım ben de ona kürtçe bunu yapmamasını söyledim. çocuklar şaşırdı, donup kaldılar. diyalog türkçeye döndü ve özür dilediler sonradan. sonuçta onlar çocuktu. bir de yabancı bi şehirde olduğunuz için biraz gariplik, tek başınalık çöküyor üzerinize. zira dünyanın bin bir türlü hali var.
