kalbindeki sevgiden dolayı yorgun düşmüş güzel insan. karşılıksız sevdi, kalbinin kapılarını ardına dek açtı. belki de gidenleri onunla aynı zamanlarda hayal ettik. saçları rüzgarda savrulurken üşümemesini, yoluna uğursuzların çıkmamasını diledik prenseslerimizin. ama kendimize yalanlar söyleyemedik, hayallerimizin bucağında gerçeği aradık hep. haklıydık ama, bu hayat en tatsız senaryolarla, ufak saçmalıklarla, yalancı peygamberlerle, ukala gevezelerle sinir bozmaya devam ederken, hayallerimizin merkezinde güç alabileceğimiz bir şeyler olduğunun bilincindeydik. ama o gitti, sevgimizden, tutkumuzdan çekinerek gitti.
bu boz bulanık dünya, açgözlülüğün ve bedensel isteklerin yer aramak için yarıştığı bu uzay cismi, bizim elimizden hayallerimizi asla alamadı. iyi niyet adına bir şeyler olduğu sürece, biz asla düşmeyecektik. sadece inanç kelimesi eski gücünü yitiriyordu artık zihnimizde, ama gün gelecek, güneş bizim için doğacaktı, biliyorduk.
