başıma gelen bir olayı anlatmama neden olan başlık türüdür. hatta yaptığım öküzlük diyebilirim...tarih 7 şubat 2009...ve;
bütün gün taksim senin istiklal benim galata aa lafımı olur hepimizin dolaştıktan sonra eve geldim...tam karşı kaldırıma geçecekken çok hassas olduğum ve gördüğüm anda algıda seçicilik yaşadığım o malum yazıyı gördüm:WIRELESS...işte dedim işte bu.
içeri girdim.ee güzel bir giriş olmalıydı ki şifreyi alma noktasında 1-0 öne geçebileyim.çok narin ve benim bile bu kimin lan dediğim bir ses tonuyla:
"merhaba afedersiniz kimse var mı?" dedim...
ordan pastanelerde duymaya alışkın oldugum bir ses...
"buyrueeeen"
"afedersiniz ben burda wireless yazısını gördüm de lafı fazla uzatmak istemiyorum benim evim burda şifreyi verebilir misiniz?"
"ya şimdi veririm aslında da patrona sölememeniz gerekiyor..."
"ben tanımam etmem ki patronunuzu neden söleyeyim hem..."(hala şirin masum kız...görsen zannedersin heidi...)
"valla bilmem yarın bi gün gelir de sölersiniz falan yanlışlıkla"
ve işte şifreye sahip olmamı sağlayan o cümle:
" ya siz şifreyi verin de ben zaten uğramam bir daha buraya...!" ...an itibariyle sesli düşündüğümü farkettim ama artık çok geçti...arkamda masada takılan çift çoktan krize girmişti.çalışan görevli de kendini tutamadı başladı gülmeye ve gayet mutlu bi aile tablosu çizdik 5 dk lık süre zarfında...tabi bunu kullanmak lazımdı...hemen gözlerimi büyüttüm kaşlarımı birleştirdim ve dedim ki:
"şifre?"
cevap aynen şu şekildi:
"bu dürüstlüğün cidden hakediyor şifreyi al bakalım.vs vs vs."
