hani boyle turk filimlerinde buna benzer bir dalga vardir. simarik ve bir o kadar da genc ve yavru bir gasteci kiz, tebdil-i karekter eyleyerek hic olmadigi bazi ortamlara duhul eder ve kendisini orada kabul ettirir. sonra icine kene gibi yerlestigi o toplulugun dinamiklerini, yedigini ictigini zartini zurtunu neyim hep yazar, eder; sonra yeterince kana doyar ve doneminin tirt gastelerinden birinde gundeme bomba gibi lop diye duser. "varoslarin bilinmeyen yuzu: asklari da kendileri gibi icten yanmali... amanda michelle hoorlei yazdi" falan diye. bi dakka lan, turk filmi demistik di mi? o zaman, "ayse arman yazdııı. hepsi yarin gasteniz meydan'da. bayinizden israrla isteyin; gereken de odunla uyarin" diye bangir bangir, boyle carsaf carsaf gaste mansetleri alir basini yurur.
sonra bizim bu sefil esas oglan dellenir filan; kendini asik edip hayatindan zart diye cikip giden ve ustune ustluk bi de dort duvar arasinda yasadiklari seyleri alemlere afise eden o rezil asifteyi bulmaya gider falan da filan.
simdi bu hikaye bana bu seriyi hatirlatti. acaba indi mi ayse de varoslarin koynunna. girdi mi portlek gonullere; atti mi fayrbolunu bakir bedenlere dogru? bunlar hep cevaplanmayan sorular olarak kalacak.
