kadıköy'ü hüzne boyayan şampiyonluktur. zira hala aklımda ağlayan o yüzler. o sırada oynanan gs maçında, denizlispor maçından gelen haberlerin saha içindeki yansımaları ise görülmeye değerdir. hasan şaş'ın heyecandan topu bırakması, şaşırması, ağlaması vb.
garip bir şampiyonluktu vesselam. bu ülke topraklarında yalnızca galatasaray'ın alabilecegi türden bir şampiyonluktu ve alındı. aynı durumda beşiktaş olsaydı, bunca yıllık maç tecrubelerime dayanarak söylüyorum ki bu rüya -ki galatasaray'ın şampiyon olması o sezon için sadece bir rüya idi- daha gs-bjk maçında cordoba'nın attığı degajın sergen yerine "saçma sapan bir şekilde" sabriye gelmesi kısmında biterdi! takımımı az çok tanıyorsam, böyle bir şeyin gerçekleşme olasılığı ihtimal dışıdır. fakat bunun olumsuz versiyonları her zaman başımıza gelebilir. aynı bjk-chelsea maçını izlerken alttaki ufak ekranda sparta prag'ın lazio'yu son dakika golü ile yenip şampiyonlar ligine veda edişimizde olduğu gibi. ehehehe , ne yapalım dramatik sonların takımı olmak zor.
şerefli ikincilik forması ile de olsa hak ettiğini düşündüğüm bir şampiyonluk almıştı galatasaray. bize de tebrik etmek düşer.
