telefon çaldı. arıyan annesiydi. ''kızım senin yanına mı geldi? bize arkadaşımda kalıcam diyip çıktı. merak ediyoruz. ankarada olmamasından şüpheleniyoruz dedi''. cevap ''biz adam gibi konuşmadık ne zamandır, bilmiyorum, ne yapıyor, ne ediyor.''şeklinde idi.telefon kapatıldı.çocukluktan beri tanılan endişeli anne ve hasta babanın durumuna üzüldü aranan. merak konusu olan arandı. ne olup bittiği anlaşılmaya çalışıldı. sonra merak konusu olan arandı. cevapsız aramalar... en sonunda kırık dökük konuşmalardan istanbula geleceği öğrenildi. ne zaman, nasıl, nereden, neyle geliceği anlaşılmamıştı. cevapsız aramalar... annenin tedirginliğinin hatırına tahminlerin üzerine esenler otogara gidildi. beklenmeye başlandı. geçen saatler boyunca gelmedi gelecek olan. can sıkıldı. saatler geçmez oldu. kardeş statüsünde ikamet eden arkadaşa gel denildi. ertesi gün finali olmasına rağmen yalnız bırakmadı kardeşini. çıktı geldi. birlikte beklemeye başlanıldı. gecenin ilerleyen saatlerinde, sabaha karşı geleceği anlaşıldı. sabah oldu. gidip ataşehirden alındı ailesini meraklandıran şahsiyet. dönüşte sahilde yürümeye karar verildi. kardeş gönderildi. kız kulesinin karşısında oturuldu.ağlayışlar... herşeyin sebebi sorulmak istenildi. ama sormak gelmedi nedense içlerden.kırık dökük konuşmalardan anlaşılan afyondan gelindiğiydi. durum anlaşıldı.
işte o an son kez görülmeye gelindiğini, söylendiği an insanın aldatıldığını öğrendiği an oluverdi.
