şimdi efenim hatun kişi yalnızca derbileri izlemeye gitmektedir takdir edersiniz ki.
derbi günü onun için çocukken ramazan bayramı neyse onun gibidir.
yataktan kalkar, lisanını da değiştirerek "dayının ne maç olacak laa" gibisinden cümleler kurar.
dünden ütülenmiş ve sırf artistlik maksatlı aldığı formasını çıkarır, öper okşar. giyer ve arkadaşlarıyla buluşur.
maç izlenecek mekana gidilir. holigan edası çoktan sarmıştır bünyeyi zaten.
maç öncesi atılan sloganlara civciv sarısı saçlarını savuraraktan cırtlak sesiyle katılmaya başlar.
neyse ki hakem düdüğü çalar ve gürültü kirliliği son bulur.
en boktan harekete bile "abii yuh ya, ibne hakem" demekten kendini alamaz. neyse ki hatun da, linç edilmiyor. neyse.
devre arası olur, hatun kişi yorumlara musallat olmaya çalışır, lakin ipleyen yoktur. hafiften içerleyerek sandalyesine doğru ilerler.
ikinci düdükle birlikte artık holiganlığın had safhasındadır. az önce "leylimley" kıvamındaki bağırışları yerini rööğğğyyy röööğğğyy röğğğy kıvamını alır, anladınız siz onu.
son dakikalarda sanki umrundaymış gibi pozisyonlarda gözlerini kapatır. yenilesi o güzel ağzıyla küfürler savurmaya başlar.
bitiş düdüğü çalar.
takım mağlupsa kendi kibar kimliğine geri döner: "önemli olan katılmaktı tamam mı berkecaağn!".
takım kazanmışsa aynen holiganlığa devam: "nıhahaha nolduu laan göt oldunuz".
aradan bir saat geçer maçı çoktan unutmuştur.
gider makyajını temizler, yüzüne maske yapar.
televizyonunu açar ve izdivaç programının tekrarını seyreder.
ardından ipek ongun'un bir genç kızın gizli defteri'ni okur 10 sayfa kadar, uykuya dalar.
