tanımadığın, bilmediğin, belki hiç karşılaşmayacağın bir adamla küçük bir merhaba sayesinde tanışmak... onu anlamaya çalışmak, zaman geçtikçe aslında onu değil kendini tanıdığını hissetmek, bunu ona hissettirmek... her gün yeni bir şeyler öğrenmek ondan, onda kendini bulmak. acını onunla paylaşmak, zaman zaman yara bandı olmak zaman zaman yara...günler geçtikçe daha çok şey paylaşmak istemek onunla, geceyi o yapmak gündüzü o.. kalbini dolduran duyguların kalbinde kalması için kendini zorlamak. aranızdaki o muhteşem bağın kopmaması için susmak, uzak durmaya çalışmak ama başaramamak.. sonunda hissettiğin o yoğun şeyin karşılıksız olmadığını öğrenmek.. onla küçük bir dünya kurmak, bucket list yapmak, ama mesafelerle boğuşmak zorunda kalmak, boğuşmaya çalıştıkça uçurumların kenarında yürümeye çalışmak. direnmeye çalışmak, birlikte elele dolaşmayı sokaklara anları kazımayı istemek.. uğrunda herkesi karşına alıp ona gitmek. onun şehrinde onunla tam bir hafta geçirmek. her sokakta izler bırakmak, her gün aynı yolları yürüyüp farklı yolları keşfediyormuş gibi hissedip; dünyaya, dolunaya, sahile ve o işkeleye aynı pencereden aynı gözlerle bakmak... kalbi,ni de ruhunu da orda bırakmak zorunda olup eve dönmek... onsuz uyandığın sabahlarda ağlamak.. onun mesafeleri göze alamayışı, senin yıkılman. gözyaşlarının hem yastığını hem de ruhunu hep yaş tutması, ama kopamamak ne olursa olsun. bir şekilde her gün haber almak... sonra ruhun yorulması her şeyden herkesten kaçmak.. karşılığını göremediğini anlayan kalbin durması.. sonrası yollar, acılar...
zordu her şey zordu..
ama tam bir sene geçti.. seni tanıyalı. seni seveli. biz olalı... yaşadığım iyi ya da kötü hiçbir şeyi unutmayacağımı biliyorum. çünkü içinde sen varsın..
çocuktuk, birlikte büyüdük.. ama anladım ağaçlar bile toprağa acı vermeden büyümüyorlar... yanımda olduğunu bilmek güzel.. nice zamanlara.. birlikte kahraman...
