herkesin baktığını görene şair deniyor ve şair kadar şiir tanımından bahsediliyor kulaktan kulağa fısıldama oyunlarında. oysa, hepiniz çocuk oldunuz, bilirsiniz, nasıldır bu oyunun sonu. "şiir kadar şair vardır" diyor sondaki, eşeğin kulağına su kaçıyor bir kez, sonra bilen de alıyor eline kalemi bilmeyen de. herkes başkası olma potansiyelini içinde zaten taşıyor. taşıyor başkaları birilerinden. bunun bilmesi nedir ki demeyi çok iyi biliyoruz, her şeyden biraz, bir şeyi tam bilmeden yaşamayı seviyoruz. biraz şair olabiliyoruz, biraz doktor, biraz siyasetçi ama hiç tam birisi olamıyoruz. çünkü biz sadece kulaktan kulağa fısıldama oyularından besleniyoruz.
yarın gökyüzü pembe olur mu bilmiyorum, sadece bırakın fısıldamayı önümüzü görelim diyorum!
