istanbul sokakları nefes alır, yaşar. sabahın karanlığında işe giden insanların ayak sesleriyle uyanır. gündüz oyun oynayan çocuklarla güler, yere düşüp dizini kanatanlarla ağlar. yağan yağmurla yıkanır ve öğle güneşiyle kurunur. bir kuytusunda sigara içen yeniyetmeyle birlikte o da efkarlanır. kol kola gezen sevgilileri görünce o da sokağın güzel kızını düşünür. sokakta oturup örgü ören kadınlardan tüm dedikoduları öğrenir.. ayrıca belediye işçileri sık sık kazarlar, delik deşik ederler onu. ama o yine de sever insanlarını. geceleri tüm ışıklar sönmeden uyumaz. bazen hiç uyumadığı da olur. hiç uyumayanları çok şeylere şahit olur. orda yaşayaların da dertleri çoktur zaten...
istanbul'un bazı sokakları uzundur; bir yerden alır sizi bambaşka bir yere götürür. düşünecek çok şeyiniz varsa uzun sokaklar size göredir, siz çarenizi buluncaya kadar bitmez. bazı sokakları kısadır; bunlar hızlı yaşayanlara göredir, birinden diğerine geçersin sürekli. bir de çıkmaz sokakları vardır; oraları anlamak pek mümkün değildir, çözemezsiniz. zaten ya bilmediğiniz için girmişsinizdir çıkmaz sokağa ya da çok şey bildiğiniz için. çıkmaz sokaklar derin insanların işidir...
