Bu kısa ama bir o kadar da büyük söz Nietzsche'nin son çalışmalarının ana konusunu oluşturur. Ona göre her tür etkin güç, güç istemi olarak öne sürülebilir
Ona göre tüm üreme ve beslenme sorunlarının nedeni güç istemiyle açıklanabilir. insanın tarihine genel olarak baktığımızda bunu daha iyi görürüz. Örneğin her dönemde savaşlar olmuştur bunların nedenleri yine dönemin özellikleri göz önünde bulundurulduğunda değişebilir ama yeni toprakları ele geçirmede, sömürge arayışında, doğal kaynaklara sahip olamaya çalışmada ya da bilgi teknolojileri geliştirmede yaşamı devam ettirmekten çok egemen olma arzusu vardır. Darwin'le Nietzsche'nin görüşlerindeki çatışmanın da sebebi budur. Nietzsche'ye göre hayatın en genel ve temel boyutu ne ihtiyaç, ne de açlıktır, fakat daha ziyade zenginlik ve bolluktur...
Burada güç isteminin en temel istenç olduğu ve diğer bütün istençlerin onun türevleri olduğu unutulmamalıdır. Yani genişletilmiş anlamıyla zulmün ve hükmetmenin hayatın ayrılmaz bir parçası olduğu açıktır. Çünkü egemenlik kurma hiçbir zaman savaşsız ve ölümsüz olmamıştır. Aynı zamanda dinin kurduğu ahlak değerleri olmasaydı güçsüzler güçlülerin güç istemleri nedeniyle yokolup giderlerdi.
Bu kabullerden sonra Nietzsche güçlünün hakim olduğu bir doğaya özlem duymaktan öte birşey ister. Ki ölçüsüz vahşiliğe de karşıdır. Antik yunan ve Roma törenlerinin karşılaştırması bile onun için yeterlidir.Belkide o hala diyonisosların özlemi içindedir. Karşılıksız çekilen tüm acılara karşıdır.
Tam bu noktada çileci ideal acıya bir anlam yükler. Bu gücü reddetmekle başlar. Hiçcilikle ayrıldığı nokta ise oldukça basittir. Çünkü hiçliği istemek de güç isteminin türevlerinden biridir. Bir öte dünyaya inanan ve orada sonsuz mutluluğa kavuşacağına inanan insan bu dünyayı küçümser ve burayı olumsuzlaştırır. Ama bunun tersini kabul eden insan da görüşlerini tanrı kavramından (örneğin varolana duyulan bir hınçtan) alırlar. Onlara -ve tabiki Nietzsche'- göre bu dünyanın varolan tek dünya olduğu ve "tanrının en büyük yalanımız" olduğu kadar net bir gerçektir. Bunun farkına vardığımızda artık ruhumuz özgürleşir. Ve özgür istenci zincirleyen bir şey kalmaz. Üstüninsan artık herşeyden daha yakındır.
