''bana aşkı veren sendin sonra alıp giden sendin..'' dizelerini hatırlayanlardır.. bekledikleri kişiler, hem sevdirirler kendilerini, gönül bahçenizde taht kurarlar hem de gün gelir benden bukadar diyerek giderler. nasıl unutulur ki? nasıl beklenmez? hayatını yok pahasına sayıp deli gibi severken, engelleri yok etmeye çalışırken, sevdiklerine koşarken?
malesef kendilerinden ödün verenlerdir. evet giden asla gelmez, gelse de hiçbir şey aynı kalmaz ama beklemeye devam edeceklerdir. kimseyi dinlemeden, sadece kalbinin yönettiği şekilde.
