yalnızlık korkusunun bir sonucu olarak kendilerini topluma sunmuş insanlardır genellikle. her yerde olmak, herkesle görünmek için tuhaf bir çaba gösterirler. tanışırlar, tanımazlar. konuşurlar, dinlemezler. anlatırlar, anlamazlar. kimsenin eskimeyen dostu, unutulmaz aşkı olmamışlardır hiç. can sıkıntısına, boş zamanlara iyi gelirler bazen. çok büyük zararlar da gelmez bunlardan..."normal" olarak kabul görürler her zaman, sosyal insan olmanın tersi bir hastalık, bir rahatsılık sebebi olarak görülür. gösterilir. bir noktadan sonra zaman gerekli düzeltmeleri yapar üzerlerinde!