gecen cumartesi kuzenim evleniyordu. dugunlerden pek hoslanmayan birisiyim. on masalardan birinde yerimi aldim. 19.00 da baslayacak denilen dugun; 20. 30 olmasina ragmen hala baslamamisti. dugun konvoyunda yasanilan aksilikler, istanbul un trafigi, gecirdigim kaza tehlikesinden sonra tam tuzu biberi oldu, geciken dugun. sinirlenmek icin bircok nedenim vardi etrafimda. en sonunda dugunu sahneden organize eden papyonlu bir bey cikageldi. gelin ve damatin sahneye cikmadan once; bizlere bir slayt gosterisi sunulacagini soyledi. o an ellerimle burnumu kapadim. bilenler bilir: yari amin de denir. aslinda denmez ama ben suan ole uydurdum. iki el parmak uclariyla goz altina kadar indirilir ve duygusal hisler daha icten hissedilir. iste bende sikkintidan mi desem, bekleyisten mi ole yaptim. slayt icin acilan perde; sinav gorevlilerinin onlerine gelen kitapciklari andirdi bir an. sonrasinda iliskileri suresince cektirdikleri fotograflar suzulmeye basladi. fonda teoman dan coban yildizi. agzimin acikligini yarim amin pozisyonu kapiyordu. gozyasim ellerimden suzuldu. kendimi cenaze toreninde hissettim. uzun suredir hicbir muzikten boylesine etkilenmemistim. calogero dan dinlemistim; hos bir melodi olarak calinmisti kulagima ama teoman baskalastirmis bu sarkiyi. simdi ne zaman yataga yatsam slayt akiyor gozlerimin onunden.
