bir akşam yolda yürüyorsunuzdur. yol ıssızdır. arkanızdan biri yanaşır ve sizi zorla ıssız bir yere çeker. çırpınırsınız. ağlarsınız. daha önceden "eğer biri bana saldırırsa ona şunu yaparım, aids'im derim, biber gazı sıkarım" şeklindeki senaryoların hiçbirini uygulayamazsınız. ağzınızdan "nolur bırak beni" cümlesi dışında hiçbir şey çıkmaz, çıkamaz. adam eliyle kapatır ağzınızı. konuşamazsınız. bacaklarınızı kapatmaya çalışırsınız. zorla açar. vücudunuzda yapay vajinismus yaratmaya çalışırsınız. kaslarınızı kasarsınız. fakat adam azmıştır bi' kere. kaslarınızı yırtmak pahasına zorlar. elinizden bir şey gelmediğini anlarsınız. gözyaşları içinde bitmesini beklersiniz.
adam pantolonunu çeker ve sizi öylece bırakıp gider. üstünüz başınız yırtılmıştır. ağlarsınız. içiniz buz gibidir. olduğunuz yerden hareket edemezsiniz. şoktasınızdır. ve en sonunda kalkarsınız ve gidersiniz evinize. hiç kimseye bi' şey söyleyemezsiniz. utanırsınız. ağlarsınız. evinizden odanızdan çıkamazsınız. kimsenin suratına bakamazsınız.
ya da ailenize anlatırsınız. anlatırken yaşadığınız şeyleri ikinci defa yeniden yaşarsınız. polise gidersiniz. ifade verirsiniz. ifadeniz sırasında üçüncü defa yaşarsınız. yargı sürecinden bir çok kez daha yaşarsınız. psikologlara gidersiniz. her anlatışınızda yeniden yaşarsınız. kabuslarınızda yeniden görürsünüz. izlediğiniz filmde aklınıza gelir. erkeklerden, cinsellikten tiksinirsiniz.
sonunuzu bilmezsiniz. o yara her daim yanınızda içinizdedir.
