muhabbet etmek için yanıp tutuşan teyzelerdir en bilineni. habire soru sorar bunlar. içimden hep "sanane" diyesim gelir ama diyemedim henüz..
işte bu teyzelerden biri antalya- istanbul arası bir yolculukta yanıma düştü. daha koltuğa otururken teyzenin bakışları farkedip, ipodu taktım kulağıma göstere göstere.. takana kadar bi kaç soru sordu ama "hıhı" falan deyip geçiştirdim. ilerleyen saatlerde teyze huysuzlandı baya.. sağa baktı yok, sola baktı yok, herkes uykuya geçmiş.
sonra dayanamadı kulaklık kulağımda bana bişeyler söylemeye başladı. her seferinde kulaklığı çıkarıp "nasıl" "anlamadım" diyerek cevapladım, yıldırayım dedima ama teyzem pes etmedi. sonra kulaklık kulağımda gözleri kapadım mecburen.. * sabah olmak üzereydi gözümü açtım, istanbula girmek üzereydik. teyze hala uyumamıştı! hala etrafı kesiyordu. iki ön sırada sol çaprazdaki genç kadın esneye esneye kollarını açtı ki otobüsün soğukluğundan kollarını kapaması bir oldu. üşüme hareketi yaptı kollarını ovarak.. teyze atladı hemen "çok soğuk dimi?!" arkasını döndü "hıı nee" "haa evet, teyze şu örtünü versene kollarıma örteyim" dedi. teyze bi an afalladı, çaresiz uzattı başörtüsünü. kadın örtüyü koluna sarıp uyumaya devam etti.. teyze sustu ve inene kadar hiç konuşmadı.
