Arkadaşlar, karanlık, bazen bir futbol topu, bazen internet kafe...
Çocukken akşam vakti dışarı çıkmanın verdiği haz...
Teravih namazı diyerek dışarı çıkmış, eğlenceli, haylaz çocuklar...
Hepsi çok güzeldi.
iftara saatler kala bir bir evlere çağırılan çocukların hepsi arkadaşlarına aynı şeyi söylediler..
-Teravihe beni de çağırın.
Her gün farklı bir çocuk mahalledeki her evin kapısını çalıp çağırırdı arkadaşlarını o saatte. Sohbet ederek, şakalaşarak, bazen koşarak, bazen yürüyerek gidilirdi caminin karşısındaki internet kafeye.
Amaç hiçbir zaman oyun oynamak değildi.
Arkadaşlarıyla hava karardıktan sonra da oynayan bir çocuğa hiçbir cami hiçbir hoca veremezdi bu mutluluğu.
