sınırı geçmek yeri geldiği zaman kaybolmaktır, yeri geldiği zaman kaybetmek. ama sınırı geçmek her bir adım da bir avuç daha büyümektir. çünkü sınırlarımız, kaybetmeyi göze alamadıklarımızdır. sevdiklerimizdir bazen, bazen ahlak kurallarıdır. bizleri çevreleyenledir sınırlarımız merkezde biz varken. bazen cesaretimizi içinde eritendir... bu yüzden sınırı geçmek, tekrar kazanmaktır içimizdeki var olan derin gücü. kaybederek ve küçülerek büyümeyi öğrenmektir sınırı geçmek... ve bazen bu kutsal güce ulaşamadığımızdan dolayı imrenerek bakmaktır sessizce uzaktan...
