Peter Ilyich Tchaikovsky'nin 6 numaralı senfonisinin adıdır. bestecinin intihar etmeden hemen önce yazdığı son eserdir ve onun dünyaya vedası niteliğini taşır. müzikal form bakimindan kusursuzlugu yakaladigi gibi, duygusal bakimdan muzik tarihinde yazilmis en dokunakli, ice isleyen, dinledikten sonra insanda cok buyuk bir agirlik hissettiren, etkili bir saheserdir.
4 bölümden oluşan senfoninin ilk bölümü, acı bir hikayeye dinleyeni hazırlayan bir fagot solo ile başlar. ardından telaşlı ve endişeli bir ruh halindeki ana tema başlar, bunu tüm orkestrasnın duyurduğu asabi bir parlama izler, fakat hemen sular geriye çekilir ve ardından belki de tüm insanlık tarihinin en dokunaklı melodisi kemanlardan duyulur...ama ani bir patlama, tchaikovskynin panik-atağını temsil eder ve dinleyeni korkutur. bunu, yaşamın biz insanlara çıkardığı kimi korkunç deneyimlere karşı sunulan bir isyan patlaması izler, ancak 1. bölüm bir boyun eğiş ile sona erer.
ikinci bölüm, bir valstir, gözyaşları dökmüş bir adamın sevdiği bir kadın tarafından teselli edilmesini anlatır sanki. o, artık gözyaşları arasından gülümsüyor... bu bölümde buruk bir mutluluk vardır.
üçüncü bölüm, hayat doludur, pozitif enerjinin patlaması yaşanır: bestecinin kariyeri boyunca elde ettiği başarıların panoramik görüntüleri gözümüzün önünden geçmektedir. engellenemez bir coşku, taşkınlık ve heyecan!
tchaikovsky 4. ve 5. senfonilerini coşkulu bir finalle ve görkemli bir biçimde sonlandırmışken, bu senfoninin son bölümü hiç de mutluluk verici olmayacağı gibi, büyük bir hayalkırıklığı ile başlar. bir çöküş... ancak, ikinci bir melodi, dinleyen şu sözleri aktarmaktadır sanki: "herşey daha güzel olabilirdi, mutlu olunabilirdi". nostalji ve artık gerçekleşme umudu içermeyen hayaller. fakat hayır! hayalkırıklığı temsil eden tema "ben buradayım!" der... ve böylece o, hayatı boyunca koparmadığı kadar büyük bir isyan çığlığını, belki tüm acı çeken insanlar adına koparır, feryad eder. ama....faydası yok.. sürdinli yaylı çalgılar (sanki artık sesi kısılmış bir adamın son sözleridir bunlar) acı sonu ilan eder, artık içe kapanmaktan başka yapacak birşey yok... son nefesi vermek. adil olmayan bir dünya için savaşmak üzere kalbin atmayı bırakışı...doğumdan önceki karanlığa geri dönmek......
