içimdeki yalnızlık öyle bir duygu ki hiç bir duyguyla kıyaslayamıyorum. izin vermiyor başka duygularla anılmaya. izin vermiyor ikinci plana düşmeye.. vazgeçilmez olduğunu bana kanıtladı ama artık bu kadarı yeter diye düşünüyorum..çünkü çok yoruldum..belki çok yaşamadım bu yeryüzünde ama sanki ben yokken yalnızlık duygum var oldu..ayrıca tek yoldaş o.. kimse yokken yanımda gözyaşlarıma ortak oldu ve hep benimle kaldı.. teşekkürler yalnızlığım..
