akıllara braveheart'dan şu sözleri getirmiş başlıktır:
--spoiler--
-buraya onlar için savaşmaya gelmedik! eve gidiyoruz. ingilizler çok kalabalık.
+iskoçyanın oğulları! ben william wallace'ım... (ıbıdık gıbıdık)... ve burada vatanımın evlatlarından kurulmuş zalimliğe meydan okuyan koca bir ordu görüyorum. buraya özgür insanlar olarak savaşmaya geldiniz. ve özgür olan sizlersiniz. özgürlüğünüz olmasa ne yapardınız? savaşacak mısınız?
-(kalabalık homurdanır)hayır! hayır!
-bu orduya karşı mı? hayır! kaçacağız ve yaşayacağız!
+tabii ki... savaşırsanız ölebilirsiniz. kaçarsanız, yaşarsınız...
+en azından bir süre için! ve şu andan yıllarca sonra yatağınızda ölürken, bugün ile o gün arasındaki tüm günleri bu gün ile takas ederek, bu gün burada olabilmeyi, ve sadece bu tek fırsatı kullanıp düşmanınızın suratına şunu haykırmak istemez misiniz?
+canımızı alabilirsiniz, ama hürriyetimizi asla...
--spoiler--
bir düşünce uğruna ölünür, toprak için değil, ve bu kastedilmiş ölmek hele başkaları için, o düşüncenin kişinin benliğinden ne kadar da üstün olduğunu ortaya koyar. çünkü insanın ikiyüzlüleşmeden geçebileceği tek mülkü ve en büyük varlığı canı olduğu gibi, bu kişinin benliğinden daha yüksek değerlere yöneldiğinin nişanesidir. özgürlük, din, dava... bunlar için verebileceklerinin hepsini vermek için çalışan insan, gün geldiğinde onları savunmaya cesedinden başka birşey bulamayınca, onu da vermekten çekinmemesi hayran olunacak bir durum olsa gerek...
