'Bedreddin islam hukukunun büyük bilginlerinden biriydi. ama giderek iktidarın ve zenginliğin, haksızlık ve yoksulluğun sarsılmazlığı, değişmezliğini öne süren şeriat ilkelerinin eşitlikle bağdaşmadığı sonucuna varmıştı'
'gerçeğe, eşitliğe ancak bütün pisliklerden arınmış, tertemiz bir ruhla kavuşulabileceğini öne süren safi şeyhlerin yanında, 'kendi kendini mükemmelleştirme' denilen alabildiğine katı bir eğitimden geçmiş, bu eğitim onu halkının çektiği acılara yakınlaştırmış, ve böylece eşitliğin öbür dünyada değil bu dünyada, gökyüzünde değil yeryüzünde olduğunu kendi kişiliğinde göstermek için, kendisine verilen mürşitlik, şeyhlik gibi bütün ünvanları reddetmişti'
'Yeryüzünde eşitliğin sağlanmasının biricik yolunun toprağın ve tüm zenginliklerin ortaklaşa kullanılmasından geçtiğini söylüyordu. Fanatizm ve dinsel hoşgörüsüzlüğün egemen olduğu bir dönemde savaş arkadaşlarıyla birlikte tüm halkların ve dinlerin birbirine eşit olduğunu haykırdı.' **
