avril lavigne kızımızı görünce aklıma gelen akım(mımsı).
nedir bunların olayı desen "üzgünüm çok, kimse beni anlamıyor" tribinden farklı bir şey bulamazsın. bugün sevmediğim hip hop bile belli bir sosyal mesaj kaygısı ile yola çıkmış iken rock ve metal tarihini incelediğinizde gördüğünüz düşünce gelişimi belli iken--ki yer yer hiçbirşey anlatmayan grup ve şarkılar mevcut olsa da- emo ne anlatmakta veya sivilceli gençlere ne sunmaktadır merak etmekteyim.
bunların kız versiyonları--dediğim gibi avril lavigne-- piyasada çok bulunmakta olup, ana tema "çok güçlüyüm ama çok yalnızım, özgürüm ama yanımda ol, gece elimi tut, mümkünse sıkı tut, anlamazdın anlamazdın, bağımsızım özgürüm erkeğimi uçururum" tarzı sözlerle bir milyon kopyaya ulaşmış, kendilerine pazar payı yaratmakla birlikte kulaklarımızı da maalesef paslandırmışlardır. gerçi biz biraz yaşlandık, müzik piyasasının dışında kaldık ama daha önce yazdığım gibi yok abi, gelmiyor eski gruplar gibi gruplar. ortada büyük bir boşluk var ve bence teknolojideki ve müzik endüstrisindeki modernizasyona rağmen bu boşluğu kimse doldurmuş değil. çok iyi gruplar mevcut belki ama kimse nu-metal dinlerken manowar dan aldığı hazzı alamıyorsa ya kişilerin zevkleri tartışılır ya da uzun süredir ortaya çıkan grupların müzikalitesi eksiktir. bilmiyorum. emo da bir pazarlama örneği olarak karşımızda durmakta.
