güzeldir, uzun bir süre sonra özlenilen dostları, aile bireylerini, memleket toprağını görmek. insan değişken bir varlık, değişiyor durmadan, bulunduğu ortama ayak uyduruyor. bulunduğunuz ortam yavaş yavaş karakteriniz olmaya başlıyor. senede üç beş gün gittiğiniz memleketiniz size yabancı gelmeye başlıyor. yalnız yaşamaya alıştığınız için bir hafta sonra boğulmaya başlıyorsunuz ailenizin yanında. alışmamışsınız gözlerin sizin üzerinizde olmasına, kumandanın kontrolünün babada olmasına, ısrarla yemeğe çağıran anne sesine. bir süre sonra dönmek istersiniz kendi hayatınıza. ayrılırken yine üzülürsünüz, onlar candır, kötü günlerin insanlarıdır. daim yanınızda olacak insanlardır ama hayat bu bazen yalnız kalmak istiyor insan, özgürce yaşamak.
